Vandaag geen zin om richting Aken te gaan om weer te shoppen, dat hebben we gisteren al in Maasmechelen gedaan. Wandelen, dat gaat het worden. Het weer is wel wat grijzig maar het lijkt droog te blijven. Boscafé ’t Hijgend Hert wordt in het Landal boekje aangeprezen. We gaan daar beginnen met wandelen om dan daar te eindigen en dan daar een lunch te nuttigen. Onderweg komen we bijzondere dingen tegen.
Wolken zo ver je kan kijken.
Alle kanten op is het grijs.
Ik lees de Vlaamse Flair.
Mooie wit, roze bloemetjes aan de struiken langs de wandelpaden op het park.
Op weg naar de receptie om eerst wat informatie over de omgeving te halen en om te vragen of ze nog de groepskaartjes voor de bus richting Aken verkopen. Daarna lopen we nog een rondje in het parkwinkeltje, maar eigenlijk hebben we niets nodig.
Het informatieblaadje van de omgeving. Het is niet veel veranderd met voorgaande jaren, maar toch is het een handig krantje.
We gaan dus wandelen in het hoogst gelegen bos van Nederland, de Vijlenerbossen. Er zijn genoeg routes, alleen paaltjes volgen is niet onze beste kant. Je kan namelijk ook altijd anders gaan lopen.
Het pad naar ’t Hijgend Hert. Het is dichterbij dan we dachten eigenlijk. Ik dacht eigenlijk dat we nog een stuk verder het bos in moesten lopen.
Dit is zo’n café waar je veel kan bekijken. Je ziet het al aan de buitenkant met al die sleeën aan de muur.
Rond het boscafé lopen ook allerlei dieren rond zoals dit zwijntje die lekker in de modder aan het wroeten was.
Heel veel blubber op ons pad. Later bleek dus dat we de mountainbikeroute hadden genomen. Hoezo paaltjes volgen? Andere paden waren overigens ook best blubberig.
Het uitzicht is wel mooi toch!
Huisjes, boompjes, velden en wolkjes.
Ergens in het midden moet je een boerderijtje zien.
Dit pad is wel best begaanbaar. Loopt een stuk fijner dan door die blubberpaden.
Zo, weer een ander uitzicht.
Ik heb me voorgenomen alle gekruisigde Jezusbeelden te fotograferen. Dit is nummer één.
Nummer twee, die eigenlijk best wel lijkt op nummer één.
En nummer drie, alleen is dit alleen een kruis met heiligen er op. Het is ook wel wat kleurrijker dan de eerste twee.
Dorpje in de verte met links een groener veld, met allerlei beplanting wat strak aangelegd is.
Dan komen we opeens langs het Vijlenerbergpad. Dit is kennelijk een oude route, die weer in ere is hersteld. We komen langs 14 van dit soort monumentjes met de lijdensweg van Jezus naar het kruis. Ik heb ze alle veertien gefotografeerd.
1. Jezus wordt ter dood veroordeeld.
2. Jezus neemt het kruis op zijn schouders.
3. Jezus valt voor de eerste maal.
4. Jezus ontmoet zijn bedroefde moeder.
5. Simon helpt Jezus met het dragen van het kruis.
6. Veronica droogt Jezus’ aangezicht af.
7. Jezus valt voor de tweede maal.
8. Jezus ontmoet de wenende vrouwen.
9. Jezus valt voor de derde maal.
10. Jezus wordt van zijn klederen beroofd.
11. Jezus wordt aan het kruis genageld.
12. Jezus sterft aan het kruis.
13. Jezus wordt van het kruis afgenomen.
14. Jezus wordt in het graf gelegd.
Monument met moeder Maria en Jezus aan het kruis. Hier omheen staan bankjes. Zodat je hier even rustig kan nadenken.
We volgen het pad weer via het trapje naar boven. Via de googlemaps op Michel’s telefoon lopen we weer richting de auto en dus naar het boscafé.
Op het terras van het boscafé was ook deze pauw aanwezig. Hier draait ie net zijn kop de goede kant op.
Even nog de veren van de pauw fotograferen.
Beide nemen we een broodje Mac Hert bij het Hijgend Hert.
Langs de fruit- en ijskraam van de Wingbergerhoeve zijn we al vaak gereden, alleen ook nog nooit gestopt. Tot vandaag. Beide nemen we een reuze-ijsje. Ik had de smaken meloen, sinas en pistache. Michel de smaken praline, chocolade en mokka.
Thuis aangekomen moeten onze benen even bijkomen van al dat gewandel. Je voelt het wel hoor al die heuvels in je benen. Hier lees ik een passend boek, als je op de cover af gaat met dat hert. Het ging alles behalve over een hijgend hert.
De boodschapjes voor het avondeten zijn ook weer binnen. We vonden het eigenlijk zo verrassend rustig in de Kaufland. Wat bleek? Duitsland voetbalde vandaag. We zijn ook echt van die voetbalkenners (not).
Aan het koken geslagen.
We eten kipschnitzels met een champignonsaus en kartoffelpuffer.
We kijken zowaar eens Rail Away. Heerlijk rustig programma over allerlei treinroutes.
Toetje: Griekse yoghurt met een amandelcrunch. Lekker!
Als praktiserend katholiek smul ik van dit soort verslagjes. <3
De 14 monumentjes heten 'kruisweg' of 'via dolorosa' en afzonderlijk heten ze 'staties'. Deze hangen ook in vrijwel elke katholieke kerk, vaak als afzonderlijke schilderijtjes. Elk jaar met Goede Vrijdag wordt de kruisweg gebeden en wordt er stil gestaan bij elk onderdeel van de lijdensweg van Jezus.
En Het Hijgend Hert dankt haar naam aan Psalm 42. Leuk om te zien dat het christelijke geloof hier zo haar stempel heeft gedrukt op het dagelijkse leven.
Ja, Statie I t/m XIV zag ik inderdaad op de bordjes staan. Ik was zelf nog nooit zo’n kruisweg tegen gekomen, per toeval kwamen we er langs. En grappig dat het Hijgend Hert ook een naam uit een psalm is, ook nooit gedacht.