De laatste keer dat ik met de trein naar Utrecht ging was 12 maart 2020. Een dag later werd de lockdown aangekondigd en sindsdien werk ik thuis. Vandaag had ik een afscheidsborrel van een collega. Heel spontaan besloten we een borrel te doen in de oude HU locatie op de Oudenoord in Utrecht. Even herinneringen ophalen.
Mijn ov-chipkaart werkte gewoon, het checkte weer als vanouds in. De trein was rustig, ook wel normaal rond dit tijdstip, maar nu nog rustiger dan voor corona. Hier de fly-over over de A12 en de spoorlijn Utrecht-Arnhem. Hier heeft de trein ’s ochtends vaak stil gestaan om te wachten op de vertraagde intercity naar Schiphol.
Prima drukte op Utrecht Centraal, even langs de AKO om de Flair te kopen en neuzen bij Sissy Boy
Het bubbeldak van Utrecht Centraal, niet vaak gezien. Want toen de Hogeschool van Oudenoord vertrok was Utrecht Centraal en Hoog Catherijne nog in een status van verbouwing. Als je goed kijkt zie je hier ook nog duiven (of meeuwen) zitten.
Het is zo op vrijdagmiddag niet heel erg druk. De berichten in het nieuws kloppen dan toch wel dat er minder winkelend publiek is in grote steden. Hoe het in Hoog Catherijne zelf was weet ik niet, misschien was het daar wel drukker.
En ook even de ingang van Utrecht Centraal meenemen.
Rond het Smakkelaarsveld moet er nog best veel gedaan worden. Beetje een wirwar van fietsers, voetgangers en bussen.
Nou vanaf hier herken ik wel weer het loopje van het station naar Oudenoord. Dit ken ik wel hoor, wel met lege kantoorpanden waar vroeger mijn ’treincollega’s’ werkten.
Tijdens de lunch heb ik hier best vaak een boodschapje gedaan. De buitenkant ziet er nu in ieder geval een stuk leuker uit dan toen met deze graffiti.
Graffiti van Jan is de man op een gebouw naast de Aldi. Ik weet eigenlijk niet meer of dat er al zat, maar wel voor de foto.
De verborgen tuin achter de Aldi. Hier hebben we tijdens de lunch vaak genoeg op een bankje gezeten met onze broodtrommel.
In ieder geval is er niet veel veranderd.
Er kan nog steeds gespeeld worden.
In ieder geval, deze verborgen tuin is niet veel veranderd.
Dit is ook zo’n herkenbaar huis van mijn wandeling op de Kruisstraat.
En dan was ik er bijna, de stroomstraat. Hoevaak heb ik hier wel niet gelopen en gedacht van ik heb wel/geen zin om te werken.
Hier sta ik voor de hoofdingang van Oudenoord. Nog even richting het centrum kijken, want ook richting die kant heb ik genoeg stappen gezet.
Het ziet er iets anders uit, wat voller op het bordes, andere vlaggen, maar toch voelt het vertrouwd. In ieder geval vertrouwder dan de werkplek waar we naar toe zijn verhuisd, maar ja dat was een enorme kantoortuin.
Nog even kijkend naar de Oudenoord richting Nijenoord en een beetje langs het deel waar ik heb gewerkt.
Maar hey, we zijn hier voor de afscheidsborrel van mijn directe collega Brechje. Zij heeft niet in dit pand gewerkt, want ze kwam er pas later bij. Maar woont wel heel dichtbij Oudenoord. Kortom een perfecte locatie om te borrelen.
Een collega van een ander team, aan wie ik had verteld dat ik een borrel had op onze oude werkplek wilde graag weten of het glas in lood raam er nog was tussen de gebouwen Oudenoord 330 en 340. Ja het is er nog, zelfs met extra beschildering.
Het is wel heel kaal zo. Hier zaten we de laatste jaren in een kleinere kantoortuin omgeving. Hiervoor zaten we nog in kamers, die dus later verbouwd werden tot open ruimte. Hier konden we max met 16 man zitten aan blokken van vier. Nu zitten we aan blokken van 6 en in de totale open ruimte kunnen er wel een stuk of 80 collega’s zitten. Dan was deze ruimte gewoon heel fijn te noemen voor een kantoortuin.
Qua borrelen hadden we echt een goede datum gekozen qua weer. Een lekker zonnetje, niet te warm en niet te koud. Kortom we konden gaan borrelen in de binnentuin van Café Wout. Zo ontdekten we dat het huismeestergebouw nog steeds niet afgemaakt was, er was toen al iets met vergunningen. Hadden de oud gedienden van de aanwezigen zoiets van dit voelt echt als thuiskomen en maakte ik met de ‘jonkies’ nog een tour langs de dikke kluisdeur, het diplpmahok en onze werkplek.
Het was echt gezellig in een klein comité borrelen, ongezien werd het later en later. Het is ook leuk om je collega’s weer in het echt te zien in plaats van via een webcam. Rond 6 uur vertrok ik weer naar het station. Nog even een foto maken van de tunnel. Dat met die kleurtjes hadden ze al wel in de laatste weken dat ik hier liep.
Ook hier is het rond kwart over zes heel rustig, zo raar. Hier was het soms een beetje laveren tussen alle mensen om je trein te halen. Dat hoefde nu niet. Blijkbaar liep ik nog redelijk door, want ik haalde ruim de trein en was binnen een recordtijd thuis. Een paar minuten over 7 was ik thuis, een uurtje van deur tot deur is me weinig gelukt in de tijd dat ik op Oudenoord heb gewerkt.
Zo lief! De collega die vertrok had ook nog afscheidscadeautjes voor de aanwezigen meegenomen. Allemaal leuke plantjes met een lief tekstje. Ik kreeg dit lieve plantje in een schattig potje. Heel blij mee.
